168 uren

Lieve allemaal,
Nog maar een weekje. Nog maar 7 dagen. Nog maar 168 uren. Dan ga ik weer naar huis toe. Ik kan niet wachten. Zal ik een cultuurshock terug krijgen? Ik zal zeker weer moeten wennen. Aan het niet meer knikken naar iedereen, al het afval niet meer op de grond gooien en het niet kunnen roddelen in het Nederlands over de gene naast je. Ook dat je niet naar de winkel hoeft, maar overal waar je bent iets kan kopen op straat van de vrouwen met grote schalen op hun hoofd. Of dat de stroom het gewoon altijd doet en je geen rekening moet houden als je iets op moet laden voor dat je weg gaat. Het wordt in ieder geval weer even anders.
Afgelopen week ging erg langzaam. We hadden geen school. Waarom? Omdat ze moesten marcheren. Vrijdag was het namelijk independence day. Alle scholen doen dan mee aan een marcheerwedstrijd. Ze kregen nieuwe uniformen en dezelfde sokken en schoenen om er zo goed mogelijk uit te zien. Onze school was super klein vergeleken de andere scholen. Die waren met veel meer kinderen waardoor ze er meteen ook veel beter uitzagen. Het was toch wel een beetje raar om ze te zien marcheren. Ze doen dat bij ons alleen in het leger.. Uiteindelijk is er geen winnaar uit gekomen, althans ze wisten geen van alle wie er gewonnen had. Daar hebben ze dus drie weken lang voor geoefend. Voor mij ging de tijd dan ook super langzaam. Wij hadden letterlijk niks te doen. Eerste keer de kinderen zien oefenen is leuk, maar daarna wordt het ook saai. Het was net als mijn laatste twee weken dat ik hier was voordat ik naar het noorden ging, heel de dag niks doen. Maar de tijd ging vanzelf voorbij en kijk nu is er al weer een weekje voorbij. Dat betekend dus ook dat ik nog maar 1 week hoef. Dan zijn de 4 maanden gewoon om!
Ik probeer nog heel erg te genieten hier. Al is het wel moeilijk als ik de hele dag niks doe, dan wil ik gewoon naar huis toe en heb ik er niet echt zin meer in. Maar als je tijdens het eten naar buiten kijkt en ziet hoe die kinderen hier leven. Het is één grote familie. Het enige wat ze missen zijn hun ouders, maar ze hebben er wel 35 broertjes en zusjes voor terug. Natuurlijk hebben ze ruzie en ze vechten hier veel, maar ze helpen elkaar altijd. Ze zijn hier écht gelukkig, dat zie je. Ook zijn ze super geïnteresseerd in het noorden. Al vanaf de eerste dag werd ik plat gegooid met vragen. En elke dag weer; hebben ze echt maar drie hutjes en geen ramen en geen licht en geen ventilator en geen bed en geen klamboe? Jup, jullie leven hier het luxe leventje. Ik heb ze ook al mijn foto's laten zien en ze schrokken er gewoon van. Ze konden het zich niet voorstellen. Ik denk dat het heel goed is dat ze nu ook de andere kant van Ghana hebben gezien. Misschien hebben ze nu iets meer door, dat ze heel blij mogen zijn dat ze bij Helpinghand zitten.
Morgen is het nog een vakantiedag, dus hopelijk beginnen we dinsdag weer met school. Ik mag mijn eigen oude klasje weer lesgeven samen met de Zweedse jongen die hier nu ook is. Ik heb er zin in. Mijn laatste kans om ze nog íets bij te brengen.
Dikke kus,
Liz

Reacties

Reacties

Noortje

Nou Liz, dit wordt aftellen voor iedereen denk ik zo. Waren hele leuke verhalen om te lezen, zo hebben we hier oom een beetje meegekregen hoe het er daar aan toe gaat. Achteraf toch snel gegaan die 4 maanden. Goede reis terug alvast en de broccolie met sausje staat dan klaar als je zin hebt. Groetjes

moeder van Mabel

Hallo Liz,

Met veel plezier en interesse, heb ik de afgelopen maanden je verhalen gelezen. Wat ben jij een ervaring rijker. Veel plezier en succes nog deze week en een goede reis terug!

marlies

Nog 162 uur!!
Wij zijn er al bijna klaar voor. Kamer poetsen, bed opmaken, bruin boterham met kaas, sla en mayonaise klaarzetten en dan alleen nog maar naar Brussel rijden. Geniet nog even daar, dan doen wij dat ook!! Tot snel, dikke kus.

Jan

hoi meid weer leuk om van je te horen al zal het een van de laatste keren zijn dat we zo over jou avontuur in Ghana lezen. Het was een genoegen en ben trots op mijn kleine meid. Nog een paar laatste dagen, geniet er van en we zien je komende zondag weer.
Liefs pa

Diane

Hoi Liz, wij hebben het harstikke druk hoor. Want je wil toch een warme ontvangst van de buurtjes?

Ellen

Nog een paar laatste dagen genieten. Genieten van alles wat je vooral over jezelf geleerd hebt op de plek waar je het geleerd hebt. EN genieten van je schatjes.
Nog een paar laatste dagen en dan is het afscheid nemen. Ja, het spreekwoord klopt, afscheid nemen doet altijd pijn. Maar voor elke deur die dicht gaat opent er een raam met zicht op nieuwe mogelijkheden :)
Zie je snel weer, knuff Ellen

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Travel Active