Nú genieten
16 feb. 2015
🇬🇭
vanuit Ghana
Lieve allemaal,
Genieten, dat ben ik met volle teugen aan het doen. Mijn eerste maanden in Ghana was ik vooral bezig met mezelf. In me hoofd was ik heel veel aan het nadenken over van alles. Over thuis, over me
familie, me vrienden. Want weet je, als je zo ver weg bent, voor zo lang ga je pas beseffen wat je wel niet hebt. Wat er thuis wel niet op je staat te wachten. Ik ben er achter gekomen dat ik niet
beter had kunnen wensen!
Verder door de dingen die je ziet, voelt en doet verander je. Ik ben meer zelfstandig geworden en onafhankelijk.
Ook heb ik veel meer vertrouwen gekregen. Ik weet nog wel dat ik eerst altijd zei;' ik snap het niet, ik kan het toch niet.' Kijk mij nu hier staan in Ghana! Als je het niet probeert dan kan je het
niet nee. Maar als je het wilt dan lukt het je ook. Zoals ik van Sascha heb geleerd: 'Ik kan het, ik wil het en ik doe het.'
Daarnaast leer je in Ghana meteen de positieve kant van dingen zien. Dat moet hier wel, want alles krijgt altijd een andere wending. Bijvoorbeeld na 3 uur wachten toch besluiten niet weg te gaan
het weekend. We kunnen er chagrijnig om worden, maar je kunt ook beseffen dat je nu lekker een weekend niks hebt. Je kunt er nou eenmaal niks aan doen, het is gewoon zo.
Al deze nieuwe dingen die ik geleerd heb, heb ik op een rijtje kunnen zetten. Nu ik mezelf echt heb leren kennen kan ik pas echt genieten. Nu zit ik hier voor de kinderen en niet meer voor mezelf.
Ik ben ten slotte deze reis begonnen om volwassener te worden, niet om de wereld te verbeteren. Maar nu kan ik dat wel een heel klein mini beetje. Ik kan de kindjes hier nog echt een leuke tijd
geven en de aandacht die ze verdienen. Daar geniet ik van. Het is onwijs fijn dat ik ook nog de tijd heb om dat te kunnen doen. Dat ik hier op tijd achter ben gekomen. Zo kan ik het heel goed
afsluiten.
Als je er zo over nadenkt is het eigenlijk ook heel bijzonder hoe Sascha en ik het doen. Twee maanden wordt je samen met een wild vreemde geplaatst, zoek het maar uit. Gelukkig kan ik in me handjes
klappen dat die wild vreemde Sascha was. Het klikte vanaf het begin meteen heel goed en we begonnen eigenlijk al alles tegen elkaar te vertellen. Gelukkig nog steeds en dat vinden we alle twee
eigenlijk wel heel knap. We zitten hier namelijk 24 uur per dag voor 2 maanden lang op elkaars lip. We worden naast elkaar in hetzelfde bed wakker, we ontbijten samen, gaan samen naar Suluya,
lunchen samen, hangen samen in onze kamer, gaan samen water halen, zonnen samen, eten weer samen, tanden poetsen samen, lopen 's avonds zelfs samen naar de wc of gaan achter het huis zitten samen
en gaan weer samen slapen. We doen alles samen!(behalve douche). En nog steeds vinden we elkaar lief! Geen irritaties of ruzietjes, helemaal niets. Ook zien we er eigenlijk heel erg tegen op om
straks afscheid te nemen. We tellen af naar het einde van onze tijd in Wulugu. Niet zo zeer dat we hier dan weg gaan, maar dat we dan afscheid van elkaar moeten nemen. Dan heb ik opeens geen zussie
meer hier.
De nieuwe week is weer van start gegaan en ik heb er super veel zin in. We gaan alleen maar leuke dingen met de kindjes doen en hebben alle spulletjes dan ook weer verdeeld. De laatste week met
zijn tweetjes, want volgende week komt Elise (een vriendin van Sascha). Dan kunnen we haar laten zien waar wij twee maanden hebben gewoond. Is kijken of zij het ook zo heftig vind als wij toen we
het voor het eerst zagen. Wat zou haar reactie zijn? Wat zou zij ervan vinden? Zij weet dat ze hier maar een weekje is, dus zal ze er ook vast anders over denken. Ik ben ontzettend benieuwd en kijk
er erg naar uit. Eerst nog dit weekje weer overleven met de kids. Elke dag worden me haren weer uitgepluist en handen uit elkaar getrokken omdat ze die met z'n 6e tegelijk vast willen houden. Maar
dat komt ook allemaal goed. Als ik thuis ben ga ik het nog missen al die aandacht denk ik. Na eerst drie uur douche en alles eten wat ik heb gemist! (Mam, ik zal je een boodschappenlijstje sturen!)
Een hele dikke kus,
Liz
Reacties
Reacties
16 feb. 2015, 21:28
Kom maar op met dat boodschappenlijstje!
Wat ben ik blij dat je nu nog even lekker kan genieten van de kindjes en je helemaal klaar bent met denken! Ik weet zeker dat er een kleine volwassen zelfstandige dochter terugkomt. En ik wil ook graag kennismaken met jouw derde zus, mijn vierde dochter! Moeten maar eens een Ghana-reünie organiseren. Dikke kus dochterlief, nog even lekker genieten. Dat doen wij hier ook nog even!! Haha
16 feb. 2015, 22:11
Hoi Liz,
Echt geweldig om te lezen hoe jij en Sascha het samen doen daar in het arme, warme en indrukwekkende Wulugu. We spreken je als je terug bent in Nederland!!
17 feb. 2015, 11:42
Hallo Liz, Terug in Nederland zoeken jullie elkaar natuurlijk op want de wachttijden van bus en trein zijn wel iets korter dan bij jullie.en wat een verhalen zullen er los komen.
gr. opa van Sascha.
19 feb. 2015, 13:08
Wat een bijzonder verhaal Liz. Niet zomaar mooi, het raakt!
Geniet nu het kan, omdat het kan.
Knuff
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!
