Taní Liz van Gils
18 jan. 2015
🇬🇭
vanuit Ghana
Lieve mensen,
De eerste week zit er al op hier! Met ups en downs natuurlijk. Onze eerste schooldagen gingen heel goed. Het was wennen en de eerste dag hebben we nog niet echt iets gedaan. Maar toen we voor de
dinsdag onze lessen hadden voorbereid ging de lesdag snel. We zijn daar ook helemaal niet lang. Maar 2 uurtjes geven we les en dan gaan we weer terug. Dat is meer dan genoeg hoor, want de kinderen
hebben het dan gehad en wij eigenlijk ook. Alle kinderen van het weeshuis zitten bij ons in de klas met nog een paar kinderen van het dorp. Dus we hebben rond de 45 kinderenvan 2 tot 10jaar ongeveer. Heel veel doen er natuurlijk niet mee. Beginnen wel in de klas maar na 5 minuten lopen ze al weer naar buiten. Dat ben ik al gewend hier
in Afrika. Ik concentreer me dan ook echt alleen op de kinderen die echt mee doen. We kwamen er achter dat ze al best veel weten. Ze kennen de cijfers, ze kunnen optellen. Toch zijn we alles vanaf
het begin aan het doen, want de kleintjes krijgen zo alles mee. Je ziet dat ze iedereen na aan het zeggen zijn en ook met hun vingers aan het spelen zijn. Ze snappen het niet, maar zijn er wel mee
bezig en dat doet mij al een voldoening. Ook zagen we dat ze wel gewoon eten krijgen na de lessen. Janet, mijn gastmoeder, kwam erna ook haar excuses aanbieden dat die vrouw dat tegen ons had
gezegd. Niemand verwacht dat wij het eten kopen, gelukkig!
De dag erna was wat minder. Toen hadden Sascha en ik gewoon een dipdag. We hadden tijd over na het lesgeven en omdat we in een ander dorpje zijn moet je wachten tot onze Mohammed ons weer komt
halen. Dat wachten maakt je gevoel er niet beter op. Dan heb je het gewoon gehad. Na zo'n ochtend naar Suluya ben je ook echt helemaal uitgeput. Doordat we drie kwartier onderweg zijn gaat de tijd
wel heel snel. Dus dan lunchen we, zitten we in de zon, douche we, eten we weer, doen we een spelletje en gaan we slapen. Het eten is trouwens wel goed. Het is te vergelijken met wat ik in het
zuiden krijg. Veel indomi (noodles), rijst, yam (soort aardappel) en danbijna allemaalmet tomatenpuree Het is wel te eten haha.
Vrijdag hadden we frietjes gemaakt, van echte aardappel! Heerlijk!! De kilo's vliegen er wel aan hier, door al de koolhydraten die ik eet en de hoeveelheden olie ik binnen krijg. Dus als ik terug
kom: gezond eten en heel veel sporten! (Na dat ik alles heb gegeten wat ik hier zo mis)
Dit weekend gingen we zaterdag naar Paga, een dorpje in het bovenste puntje van Ghana. Niet ver van ons vandaan. (Een uurtje naar Bolgatanga en dan een half uurtje naar Paga) In de trotro zag ik
eigenlijk pas goed het verschil tussen het noorden en het zuiden. Hier is het landschap om je heen heel droog, stoffig en kaal en in het zuiden zie je alleen maar fel groen om je heen, allerlei
soorten tropische bomen. Dat is wel mooi, om dat verschil nu te zien hoe anders het eruit kan zien binnen een land. Maar we bezochten in Paga de krokodillen pond. En jaa, ik heb ze aangeraakt en
zelfs opgezeten! Erg stoer vonden we dat natuurlijk. Daarna gingen we naar het slavenkamp 45 minuutjes lopen er vandaan. Dat was heel interessant. We zagen waar ze verbleven, waar ze aten, ze
gestraft en verkocht werden. Ook was er een hele heilige steen die op welke plek je er ook op sloeg een ander geluid maakte. We kregen een demonstratie en mochten zelf ook proberen. Heel leuk om te
zien en te doen. Ook hoe serieus die mensen dat wel niet vinden of de natuur of god dat heeft gemaakt?
De zondag gingen we naar Sirigu ook een plaatsje dichtbij Bolgatanga. Eerst heel lang wachten op een trotro vanaf hier. Het is niet net zoals in het zuiden dat er heel veel trotros op en neer gaan.
Nee, na een uur kwam de eerste pas voorbij. In Sirigu kon je de potten, manden en muurschilderingen van SWOPA zien. Een organisatie die vrouwen de kans geeft om te leren potten bakken en daar mee
hun geld te verdienen. Zodat ze niet naar de grote steden hoeven om daar met grote schalen eten op hun hoofd door de straten te lopen om het te verkopen. Hele mooie stukken zagen we en ze lieten
ook zien hoe ze dat maakte, super knap! Ons weekend was dus weer volgepland met kleine tripjes en ging zo dan ook snel voorbij. Morgen begint de gewone schoolweek weer en ik heb er zin in!
Dikke kus,
Liz
Ps. Hier is mijn geboortedag-naam niet adua, maar Taní. De mensen hier zijn weer van een andere tribe en hebben dus ook een hele andere taal. De woordjes die ik in het zuiden had geleerd (niet dat
dat er veel waren), heb ik hier dus helemaal niets aan.
Reacties
Reacties
19 jan. 2015, 10:50
Hallo Liz Je verhaal met aandacht gelezen en ik wens jullie
nog goede weken in Ghana. Uit alles op te maken lukt dat.
gr.opa Buurmeester
19 jan. 2015, 12:56
Lieve tani,
Dat vind ik ook wel n mooie naam. Betekent vast; stoere meid! Veel werkplezier deze week, kleine doelen stellen zodat ze haalbaar zijn. En dan op naar t volgende tripje!
En de bruine boterham met kaas, sla en mayonaise lonkt al Nasr je.
Dikke kus, mama
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!
