Lieve mensen,

De twee weken vakantie worden aardig gevuld. Ik zorg elke dag wel íets te doen, dus het gaat sneller voorbij dan ik dacht. Zo heeft de directeur van de school waar ik les gaf (Kelly child care academy) een kindje gekregen. We werden bij hem uitgenodigd bij de naamgeving. Hier is het zo dat als een kindje geboren wordt het de eerste week binnen blijft. Daarna wordt hij of zij pas naar buiten gebracht en getoond aan het dorp. Dan wordt ook de naam gegeven. Er wordt voorgelezen uit de bijbel. Het kind wordt ook een soort van gedoopt. Hij krijgt een slokje water en een slokje wijn (Hier gebruiken ze sinas). Ook is het de bedoeling dat de vader het geboren kind iets geeft. Mister Evans had twee hanen gedood en die werden over het kind 'geaaid'. Het was heel bijzonder om te zien en natuurlijk super lief zo'n klein lief obibini babytje!
Verder zijn we hier aan het proberen te regelen om een jongen uit het dorp hierheen te halen. De jongen zit hier al op school, maar woont alleen in het dorpje verder. Hij woonde met zijn oma, maar die is weg gegaan. Ik heb geen idee waarom. Wij hadden daar een gesprek over met mr. Evans en vroegen waarom hij eigenlijk niet hier kon wonen. Hij moest dus blijkbaar een health insurance hebben voordat ze hem hier kunnen accepteren. We hebben daarover nagevraagd en het blijkt niet zo heel moeilijk om dat te regelen. Alleen het geld.. Het is helemaal niet zo duur. Dus hebben we besloten om dat te regelen voor hem en de kosten te verdelen tussen de 4 vrijwilligers die er nu zitten. Als hij in zijn eentje zou blijven wonen zou hij sowieso het verkeerde pad op gaan. Onze vragen die er in ons opkwamen meteen, hoe komt hij aan eten? Aan geld voor de school? Zijn kleren wassen? Dus het zou voor hem het beste zijn om hier te komen, hier zijn ook al zijn vrienden. Voor ons is het niets en je geeft zo’n 13 jarige jongen wel een thuis.
Hier kerstmis was eigenlijk niet zo speciaal. Ten eerste kwamen er deze weken echt heel veel mensen langs om spullen te brengen voor de kinderen. Kleding, snoep, koek, speelgoed, van alles. Bijna elke dag kwam er wel iemand langs. Ze hebben hier dus echt niks te klagen. Ik weet zeker dat er zoveel andere weeshuizen zijn, waar ze het veel beter kunnen gebruiken. Hier hebben ze genoeg geld. Dat geeft mij nog meer zin om naar het noorden te gaan, om te zien hoe het daar is. Zouden ze het daar net zo goed hebben als hier? Of zou het slechter zijn, ik denk het wel. Met kerst zelf doen ze hier niets, ze gaan naar de kerk en dat was het. Deze kerstdagen kwam bij mij dus echt wel even een heimwee dipje. Ook omdat ik weet dat ik over 1,5 week hier weg ben. Ik ben hier klaar, dat is wel duidelijk.
Gisteren ben ik naar een gastgezin geweest die een paar dorpen verderop woont. Het gezin heeft al sinds 2000 vrijwilligers bij hun over de vloer. Zelf hebben ze een cocoplantage, daar zijn we gister dus gaan kijken. Eerst een stukje lopen door de bossen, langs kleine paadjes en onder de bomen door. Kwamen we bij de plantage aan. Natuurlijk niet zo als in Nederland mooie rechte vlaktes, nee alles kriskras door elkaar. Je loopt hier dwars door alles heen, want in een keer stonden we op de cocoplantage. Onder alle bomen stond je en de vader en zoons waren daar druk bezig. (Coco is een soort vrucht waarvan je het vliesje die om de zaadjes zit afsabbelt. Best lekker, beetje zoetig.)We hebben de pepers geplukt in de peperstruiken en droge mais werd omgehakt en mochten wij afpellen. Ook zagen we veel sinaasappelbomen( Sinaasappels zijn niet oranje, maar groen.). Heel leuk om te zien en in bezig te zijn, super warm pal in de zon natuurlijk maar dat zijn we nu onderhand wel gewend!
Heel slecht dat ik zo aan het aftellen ben hier, maar ik doe het automatisch. Ik weet dat als ik straks naar het noorden vertrek de eerste weken daar weer heel snel gaan en dan ben ik al weer over de helft! Want hoe goed ik het hier ook heb, ik kijk heel erg uit naar het moment dat ik op het vliegveld sta.

Alvast een gelukkig nieuwjaar allemaal!

Dikke kus,
Liz