Lieve mensen,

Wat een rollarcoaster week is dit geweest. De emoties gingen van boven naar beneden constant heen en weer. Op het moment dat Mabel vertrok, hoorde ik van Tina dat ik over een maand al naar het noorden ga. Samen met een ander nederlands meisje Sascha vertrek ik voor mijn laatste 2 maanden naar een ander gastgezin, maar dan boven in het land. Dat was even een shock. Ene kant opgelucht dat ik zeker met iemand anders de reis kan maken en daar verblijf. Maar dat ik hier al over een maand weg ben is ook een heel raar gevoel. 7 januari vertrek ik hier al weer. Zit in het zuiden nog korter dan in het noorden. Ik weet dat het noorden heel zwaar is, veel warmer en veel armer dan hier. Toch heb ik er onwijs veel zin in. Weer iets nieuws doen en zien. Hier heb ik al veel gezien, op het weeshuis weet ik hoe het gaat en op school weet ik hoe het gaat. Dus vind het fijn dat ik kan aftellen om naar het noorden te gaan.
Zoveel is er ook niet echt gebeurt deze afgelopen twee weken. De lessen stonden stil omdat de kinderen examens hadden. Een van de leraren had die gemaakt, met de handgeschreven papier. Ik was benieuwd hoe de kinderen uit mijn klas die gingen maken, want hun kunnen niet eens lezen. Maar gelukkig las de andere lerares het aan hun voor. Nog best goed hadden ze het gedaan, wat mij verbaasde. Dat ze uberhaupt wisten wat een verb was, hebben er een paar denk ik goed gegokt. Wat ook heel opmerkelijk was is hoe ze de resultaten hier registreren. Niet in nederland de punten in de computer zetten. Nee, het aantal procent moesten we uitrekenen hoeveel ze goed hadden en dat werd in een heel schema met de handgemaakt op een A4tje ingevuld. Opzich nog best goed bedacht, een heel overzicht met alle kinderen van die klas hoeveel procent ze er voor hadden en als hoeveelste ze waren. Ze benadrukken hier alles op hoeveelste je bent van de klas. Dus of je de 1^e , 2^e, 3^e ..was van engels bijvoorbeeld. Afgelopen week was het dus de resultaten uitrekenen en invullen. Een hele week doen ze daar over, wat je ook in een ochtend kan doen. Veel hebben we dus niet gedaan en gaan we ook niet doen. Het is namelijk vakantie hier, voor 2 weken lang. En wat doe je hier dan? Niks. Ik zie er tegen op, want de dagen gaan dan heel erg langzaam! Gelukkig hebben Michelle en ik al wat plannetjes gemaakt om te gaan doen. We willen naar een kokosplantage. Die wordt beheerd door een gezin hier in de buurt en daar kun je dan ook voor een nachtje verblijven. Blijkbaar is het een heel fijn gastgezin, waar ik hier dan toch nog het echte ghanese leven in het zuiden kan zien. Ook willen we naar Atsiekpoe-vume een plattelandsdorpje aan de volta rivier. Verder is het natuurlijk kerstmis hier en nieuwjaar. Wordt waarschijnlijk vooral naar de kerk gaan..
Ik heb deze week me echt Afrikaans gevoelt. Het was tijd om nieuwe brooms te maken, dus dat gingen ze ook doen. We kapte de palmboombladeren van de bomen en achter de keuken was iedereen bezig die uitelkaar te halen om de dikste nerf te gebruiken. Al die nerven bij elkaar krijg je zo´n trosje takjes met een touwtje erom heen waar ze hier mee vegen. Stom werk, maar heel leuk om die kinderen zo bezig te zien en zelf bezig te zijn.
Verder gaat het met mij eigenlijk heel erg goed. Ik heb het super erg naar mijn zin. Er zijn ook 2 Zweedse meisjes bijgekomen voor 3 weken. Heb ik niet veel mee en Michelle ook niet. Maar iets meer geluid heb je hier dan wel. Ik ben heel erg aan het aftellen tot ik hier weg mag, maar moet er ook nog even van genieten!

Dikke kus,

Liz